اسلایدر

 با خودم عهد بستم…

بار دیگر که تورا دیدم …

بگویم از تو دلگیرم…

ولی باز تو را دیدم…

و گفتم : بی تو میمیرم…

سیگارو گذاشتم بودم زیر لبام...

گفتم هی یارو!!!

آتیش داری؟؟؟

جواب میده: توی جیبم که نه!!!

ولی تو دلم آره...

به کارت می آید؟؟؟

گفتم بده همدردیم!!!

 هیچ انسانی دوست ندارد بمیرد،

اما همه آنها دوست دارند به " بهشت " بروند...

اما ای انسانها...

برای رفتن به " بهشت " ...

اول باید مرد

 گاه دلتنگ ميشوم، دلتنگ تر از همه دلتنگــــــــــــــــــــــــــــــــي ها،

گوشه اي مي نشينم و حسرت هــــا را مي شمارم و

باختنها و صداي شكستن هـــــا را،

نمي دانم من كدام اميد را نا اميـــــــــــــــــــــــد كرده ام

و كدام خواهـــــــــــش را نشنيدم و

به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم؟ 

 از من نرنــــــــــج…

نه مغــــــرورم نه بی احســـــاس...

فقط خســــته ام...

خسته از اعتــــــمادی بیــــجا...

نشانی ام عوض نشده

هنوز در همین خانه ام...

فقط دیگر...

زندگی نمی کنم!!!!

دیدی که سخــــت نیســـــت

تنها بدون مــــــــــن ؟!!

دیدی صبح می شود

شب ها بدون مـــــــــن !!

این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…

فرقی نمی کند

با مــــــن …بدون مــــــن…

دیــــــروز گر چه ســـــــخت

امروزم  هم گذشت …!!!

طوری نمی شود

فردا بدون مــــــن !!!…

تازگي ها نميدانم چم شده است؟؟؟!!!!

هرچه بيشتر ميخواهم خوبي هاي اطرافم را ببينم...

بيشتر متوجه دورويي هاي اطرافم ميشوم!!!!! 

چقدر حقیر و کوچک است آن که به خود مغرور است؛چرا که نمی داند بعد از بازی

شطرنج شاه و سرباز همه در یک جعبه قرار می گیرند...

 گیرم که باخته ام

اما کسی جرات ندارد به من دست بزند

یا از صفحه بازی بیرون کند

شوخی که نیست

من "شاه" شطرنجم...

گیسوانم نوازش دستی را می خواهد با طعم نــــــــــاز... نه نیــــــــــــاز...!!!  

عشقم را نه از روی جملات نامه هایم بلکه

از چشمانم بخوان .

کلمات ، عشق باشکوه مرا حقیرو کوچک میکنند .

برای فهمیدن معنی نگاهم دنبال کتاب ها نرو

جوابش را در قلبت خواهی یافت .

دلتنگي

دايه ي مهربان تر از مادر شده!

آغوش گشوده بلعيده مرا...!!

درست از ساعتي كه رفتي

نخواهمش كي را بايد ببينم؟؟؟

نمي دانم چه مي خواهم خدا يا

به دنبال چه مي گردم شب و روز

چه مي جويد نگاه خسته من

چرا افسرده است اين قلب پر سوز

ز جمع آشنايان ميگريزم

به کنجي مي خزم آرام و خاموش

نگاهم غوطه ور در تيرگيها

به بيمار دل خود مي دهم گوش

گريزانم از اين مردم که با من

به ظاهر همدم ويکرنگ هستند

ولي در باطن از فرط حقارت

بدامانم دو صد پيرايه بستند

از اين مردم که تا شعرم شنيدند

برويم چون گلي خوشبو شکفتند

ولي آن دم که در خلوت نشستند

مرا ديوانه اي بد نام گفتند

دل من اي دل ديوانه من

که مي سوزي از اين بيگانگي ها

مکن ديگر ز دست غير فرياد

خدا را بس کن اين ديوانگي ها

 تنهايي را ترجيح ميدهم

به

تن هايي كه روحشان با ديگريست...

بعضي درد ها

مثل " چايي " ميمونن

با گذشت زمان " سرد " ميشوند

ولي "تلخيش " از بين نميره....

ديگر نه هراس به دست آوردن دارم...

و نه هراس از دست دادن...

دلم هواي خودم را كرده....

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکي...

آن زمان‌ها که تنها پدر قهرمان بود! 

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه ميشد 

بالاترین نــقطه‌ى زمین، شــانه‌های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند

تنــها دردم، زانوهای زخمـی‌ام بودند

تنـها چیزی که می‌شکست، اسباب‌بـازی‌هایم بـود

و معنای خداحافظ تا فردا بود... 

رهایی آرزوی من است


رها شدن از سکوتی که هرگز آنرا به مرز فریاد نرسانده ام

معنای فریاد را نمیدانم ، بی علت نیست که در این سکوت جا مانده ام...